برسام آتیش کوچولوی دوست داشتنی

پسر داشتن حس شیرینیه که من تجربه اش کردم و بارها خدا رو به خاطرش شکر میکنم.... دنیای معصوم وکودکانه شون به من که یک زن هستم حس آرامش عجیبی میده....  وقتی که از همه مرد های زندگیم نا امید میشم و به یه گوشه پناه میبرم،  یه مرد کوچولو میاد پیشم که نه شوهرمه ، نه پدرمه، ونه برادرم.  اون تنها عشق زندگی منه که بادستای کوچولوی مردونه اش موهام رو نوازش میکنه و برای اینکه غصه هام رو فراموش کنم، با صدای قشنگش توی گوشم میگه : مامان، امروز موهات چقدر قشنگ شده ..... وتوی اون ثانیه هاست که من اوج می گیرم وبا تنها عشق زندگیم از ته دل می خندم....  آره .....تنها عشق زندگی من اون چشمای قشنگ مردونه ست که با نگاهش فریاد میزنه : مامان...

بچه عجیب ترین موجود دنیاست ،  می آید ،  مادرت میکند ،  عاشقت میکند ،  رنجی ابدی را در وجودت میکارد .  تا آخرین لحظه عمر عاشق نگهت میدارد  و تمام ...! بگمانم مادر بودن یک نوع دیوانگی ست ؛  وقتی مادر میشوی ،  رنجی ابدی بسراغت می آید؛  رنجی نشات گرفته از عشق ... مادر که می شوی ،  میخواهی جهان را برای فرزندت آرام کنی . میخواهی بهترین ها را از آن او کنی .  وقتی می خزد ، چهاردست و پا میرود، راه میرود و می دود ،  تو فقط تماشایش میکنی و قلبت برایش تند می تپد ... از دردش نفست میگیرد .  روحت از بیماری اش زخم می شود .  مادر که می شوی دیگر هیچ چیز جهان مثل قبل نخ...

تو این سفر ، مطمئنم که به برسام خیلی خوش گذشت تا دلش خواست آب بازی و خاک بازی کرد و مرغ و خروس و گوسفند و خرگوش و پلیکان دید و از همه مهمتر شتر سواری  بعد از اولین بار که سفر شتر شده بود .. سر سفره بودیم که گفت : دیدی سوار شتر شدم ....   شتر اینجوووری آروووم راه میره و اداشو درآورد که هیچ حوره نمیتونم توصیفش کنم    شتره به گردنش  زلنگوو  داره؛ زیلینگ زیلینگ صدا میده   وقتی قرار شد بریم پیش گوسفندا پرنا به سارا گفت .. مامان اون کاپشن ببعیمو بپوشم و عین یه بره کوچولوی خردنی شد  پرنا ..هیراد ... و برسام      غرق بهار نارنج    ...

و بهار  روی هر شاخه  کنار هر برگ  شمع روشن کرده است    اینم پیشی کوچولو وقتی ازش غافل میشی  ...